Poziomy zarządzania wiekiem i proces starzenia się

Zarządzania wiekiem

W ostatnich latach i dziesięcioleciach nauka (w tym andragogika, geragogika, gerontologia) wniosła znaczący wkład w coraz bardziej odmienne spojrzenie na wiek (ing) (Waxenegger, Ludescher & Brünner, 2016). Z jednej strony pomógł wyostrzyć świadomość na temat złożoności wieku i starzenia się.


Z drugiej jednak strony, dalsze piętnowanie przez tworzenie pozytywnych konstrukcji wiekowych nie jest całkowicie wyeliminowane (Kade, 2007, 16). Wiek ma teraz różne konotacje, w zależności od indywidualnych doświadczeń lub ustalonych pomysłów. Nadal możemy znaleźć pewne obrazy związane z wiekiem w społeczeństwie, a także w firmach, które są pozytywne i / lub negatywne. Pojęcie wieku odnosi się do uogólnionych obrazów „o wieku, o zmianach związanych ze starzeniem się oraz o cechach, które są uważane za charakterystyczne dla osób starszych.” (Arbeiterkammer Wien & Österreischischer Gewerkschaftsbund, 2010, 8; przetłumaczone z niemieckiego)

W życiu codziennym wiek jest zwykle uważany za chronologiczny i niezbyt zróżnicowany. Z perspektywy badań „wiek” jest konstruktem społecznym (Kade, 2007, 13; Baumgartner, Kolland i Wanka, 2013, 19). Ten konstrukt społeczny nadaje orientację, szczególnie jeśli chodzi o chronologiczne zróżnicowanie (na przykład wiek jako faza życia, wiek jako kohorta, wiek jako życie). W życiu codziennym dość często kategoryzuje się wiek kalendarza i dzieli go na klasyczne, prawne i społeczno-administracyjne podziały wiekowe – dzieciństwo i dorastanie (-18 lat), dorosłość (18-60/65 lat) i starość (60/65 lat) ) – chociaż one również mogą się od siebie różnić w zależności od ich interpretacji i prezentacji. Niemniej jednak wieku nie zawsze można wyraźnie i wyłącznie sprowadzić do cech chronologicznych (kalendarzowych). Ponieważ: różne poszczególne światy życia ludzi prowadzą również do różnych sposobów starzenia się (Baltes i Baltes, 1994, 14; Waxenegger, Ludescher i Brünner, 2016). Pojęcie „zróżnicowanego wieku (ing)” podsumowuje te różnice i uwzględnia wymiary psychologiczne (psychiczne), fizjologiczne (fizyczne) i społeczne (społeczne): [2]

Wymiar psychologicznyRozważa zmiany w obszarze wydajności poznawczej, takie jak spowolnienie procesów poznawczych lub zmniejszenie szybkości przetwarzania informacji (słowo kluczowe: inteligencja płynów) przy jednoczesnym zwiększeniu wiedzy i (życiowych) doświadczeń (słowo kluczowe: inteligencja krystaliczna) (Kruse i Rudinger, 1997, 46f.).
Wymiar fizjologicznyRozważa (indywidualne) fizyczne zmiany procesów człowieka, takie jak zmniejszenie warunków biologicznych i funkcji, zmniejszenie zdolności adaptacyjnych lub wzrost wrażliwości organizmu (brak odporności, bezbronność) (Kruse i Rudinger, 1997, 46) .
Wymiar społecznyRozważa społeczne idee i zmiany, takie jak społecznie zdefiniowane role i funkcje lub pewne społeczne koncepcje faz i stylów życia (Kruse i Rudinger, 1997, 47).