Zarządzanie wiekiem odnosi się do różnych dziedzin. Oprócz całościowej administracji społecznej starzejącej się siły roboczej, dotyczy ona przede wszystkim starzenia się siły roboczej w firmie. Oprócz wielu różnych wyzwań gospodarczych, społecznych i politycznych, zmiany demograficzne (starzenie się) stanowią również wyzwanie dla firm.
Przede wszystkim zmiany te mają wpływ na firmy zorientowane na przyszłość. Na przykład wiele firm reaguje na zmiany demograficzne koncepcją zarządzania różnorodnością. W zarządzaniu różnorodnością wzajemny szacunek ma ogromne znaczenie, a różnorodność pracowników powinna być nie tylko tolerowana, ale także doceniana i uznawana za korzyść. Należy unikać dyskryminacji ze względu na płeć i orientację seksualną, narodowość, religię lub wiek oraz wziąć pod uwagę różnorodność pracowników (Bartscher, Stöckl i Träger, 2012, 35).
Przydatne jest włączenie zarządzania wiekiem (także: zarządzanie wiekiem, odpowiednie środowisko pracy) oprócz zarządzania różnorodnością. Ludzie mają różne potrzeby, kwalifikacje, umiejętności itp. W miarę starzenia się różnice te stają się coraz bardziej widoczne. Dlatego praca powinna być zorganizowana w taki sposób, aby różnice (słabości i mocne strony) wszystkich grup wiekowych były w równym stopniu uwzględniane. Zarządzanie wiekiem odnosi się zatem do uwzględnienia tej związanej z wiekiem różnorodności w zarządzaniu, organizacji i projektowaniu pracy (Kriener i in., 2004, 22). Innymi słowy, zarządzanie wiekiem bierze pod uwagę czynniki związane z wiekiem w codziennej pracy, aby wszyscy pracownicy, niezależnie od wieku, mogli osiągnąć swoje osobiste cele, a także wspólne cele firmy. Kluczowymi celami zarządzania wiekiem są:
1. „Lepsza świadomość starzenia się,
2. Uczciwe podejście do starzenia się,
3. AM jako podstawowe zadanie i obowiązek kierowników i przełożonych,
4. AM uwzględnione w polityce personalnej,
5. Promowanie zdolności do pracy i wydajności,
6. Uczenie się przez całe życie,
7. Warunki pracy przyjazne dla wieku, oraz
8. Bezpieczne i godne przejście na emeryturę. ”(Ilmarinen, n.s., 2)